माधवप्रसाद देवकोटा

जन्मः वि.सं. १९६०, मंसीर तानसेन, पाल्पा, लुम्बिनी,
निधनः वि.सं.२०३९, चैत, वनारस, भारत,
सेवा - शिक्षण / शिक्षा - धर्मशास्त्री, सांख्य योगाचार्य,
विधाः- कविता,अन्यः ...
पहिलो रचना - वि.सं. १९८४ मा "गोरखापत्र" मा प्रकाशित,

मौलिक कृतिः -
१) हुस्सुपथिक-वि.सं. २०१० -२) रुरु गौरव-वि.सं. २०३० -३) फूलबारी-वि.सं. २०१९
४) तरङ्ग- वि.सं. २०३४ -५) भारती बैनवम्-वि.सं. २०१० -६) लेखमाला-वि.सं. २०३८
७) जीवन दान-वि.सं. २०३८ -८) उर्मिमाला-वि.सं. २०३८

सम्पादित, अनूदित र फुटकर कृतिः -
१) इशादि नो उपनिषद्-अनुवाद-२०३० -२) वृहदाख्यक उपनिषद्-अनुवाद-२०३१
३) छान्दोग्य उपनिषद्-अनुवाद-२०३५,
४) विभिन्न पत्र-पत्रिकाहरुमा लेख, निबन्ध, कविता आदि प्रकाशित,

पुरस्कार, मान-सम्मान, पदक
१) वि.सं. २०११ मा "काशी विद्वतमणि"पदले विभूषित,
२) वि.सं. २०२०मा महेन्द्र विधाभूषण, -३) वि.सं. २०३० मा गो.द.वा.
४) २०३६ मा महुन्द्र प्रज्ञा पुरस्कार,

ठेगाना - निवास - चावेल, मैजुबहाल, काठमाडौं
कार्यालय - शिक्षा क्याम्पस, पुतलीसडक, काठमाडौं